بیشتر جراحی های لاغری جای بخیه های کوچک ( در صورت انجام لاپاراسکوپی) یا بزرگی(در صورت انجام جراحی باز) را از خود به جا می گذارند. جراحی لاغری در واقع راه حلی نهایی برای کاهش وزن است. با استفاده از انواع جراحی های لاغری مانند اسلیو معده، بای پس معده، حلقه معده و روش های دیگر می توان رویه زندگی فرد را برای دستیابی به وزنی ایده آل تغییر داد..در ادامه به توضیح انواع برش های ممکن برای جراحی لاغری می پردازیم

تک برش در جراحی لاپاراسکوپی (استفاده از یک برش کوچک که معمولا در ناف ایجاد می شود.)

لاپاراسکوپی استاندارد که با ایجاد ۳ تا ۵ برش کوچک در شکم همراه است.

جراحی باز که طی این روش قدیمی برشی بزرگ سرتاسر شکم ایجاد می شود.

اندازه هر یک از این برش ها بستگی به نوع جراحی لاغری بیمار و موقعیت هر برش در شکم دارد.

انواع جای بخیه در جراحی لاغری

تعداد برش های ایجاد شده روی شکم تا حد بسیاری به تجربه جراح لاغری بستگی دارد. بسیاری از جراحان ماهر در صورتی که بیمار رژیم غذایی لازم را در مدت قبل از جراحی لاغری رعایت کرده باشد، لزومی به ایجاد برش های زیاد نمی بینند.

جراحی لاپاراسکوپی تک برشی

برای جراحی تک برشی، جراح تنها یک برش لاپاراسکوپی ایجاد می کند که معمولا با ناف پوشانده می شود. این روش برای افرادی که خواستار حداقل جای بخیه هستند، بسیار مناسب می باشد.

   روش نرمال جراحی لاپاراسکوپی ( ۳ تا ۵ برش)

این روش تک برشی نیست و اکثرا در جراحی اسلیو معده استفاده می شود. به طور کلی۳ تا ۵ (به اندازه های ۵mm تا نهایتا ۱۲mm) برش روی شکم ایجاد می شود و ابزار های لاپاراسکوپی از داخل آنها عبور کرده و وارد بدن خواهند شد. در این نوع جراحی، خوب شدن سریع زخم رابطه مستقیم با سلامت فرد دارد.

  جراحی باز

در این روش جراح برشی سرتاسر شکم ایجاد می کند تا به ارگان های شکمی دسترسی پیدا کند. پس از انجام عمل جراحی لازم است کل شکم بخیه و بسته شود. این نوع جراحی که امروزه کمتر از آن استفاده می شود.

باید ها در جلوگیری از ماندن جای بخیه

·         بخیه کردن برش ها

·         پوست شکم را مرطوب نگه دارید

·         اجتناب از تابش نور خورشید

·         ماساژ جای زخم

·         چک کردن مداوم زخم برای اطلاع از علائم عفونت

شستشوی زخم بخیه

در صورتی که جای زخم بخیه شده باشد، می توان پس از ۴۸ ساعت از اتمام جراحی لاغری به حمام رفت. از آنجایی که در این مدت بافت پوششی ترمیمی روی زخم تشکیل شده، بنابراین آب و باکتری ها نمی توانند به درون زخم نفوذ کنند و استحمام با بخیه بلامانع است