به طور کلی می توان ارتودنسی لینگوال با اینویزیلاین ( ارتودنسی نامرئی ) را در موارد مورد بررسی قرار داد:

- ظاهر

براکت های اینویزیلاین و لینگوال نسبت به براکت های معمولی کمتر به چشم می آیند. حتی براکت های لینگوال از این منظر بهتر بوده و اصلا دیده نمی شوند. گرچه بریس های شفاف چون از مواد شفاف ساخته شده اند بیشتر به چشم می آیند. بسیاری از بیماران می توانند با وجود ارتودنسی لینگوال به راحتی لبخند بزنند، صحبت کنند و غذا بخورند بدون اینکه کسی متوجه آنها شود. آنها به طور کامل در پشت دندان ها قرار گرفته و هیچ سیمی از بیرون قابل مشاهده نیست.

در مقابل اینویزیلاین از نزدیک قابل تشخیص است. اما می توان گفت در بسیاری موارد راحت تر از براکت های لینگوال هستند. بیماران می توانند آنها را برای مواردی چون عکس، مصاحبه یا هر گونه تعامل دیگری که ترجیح می دهند دستگاه داخل دهان مشخص نشود، بیرون بیاورند.

- راحتی

یکی از تفاوت های بارز ارتودنسی لینگوال با اینویزیلاین، راحتی آنها است. براکت های اینویزیلاین در مقایسه با لینگوال از نظر راحتی، برنده محسوب می شوند. در ارتودنسی لینگوال، تری ها برای حرکت دادن دندان ها برخی شفارها را اعمال می کنند و از این رو ممکن است شما احساس درد نمایید. اما با ارتودنسی نامرئی این فشارها وجود ندارد و به عبارتی به تدریج رخ می دهد.

یکی از شکایات بزرگ بیمارانی که از براکت ها استفاده می کنند، درد در لب و لثه های آنان است. با براکت های لینگوا، زبان در معرض اصطکاک و فشار قرار می گیرد. همچنین صحبت کردن و غذا خوردن می تواند ناراحت کننده باشد. حتی برخی از افراد می گویند که ارتودنسی لینگوال حرکت زبان آنها را محدود ساخته و عمل بلع برای آنها سخت می شود.

مسواک زدن و کشیدن نخ دندان نیز با اینویزیلاین راحت تر است. بیماران می توانند به راحتی دستگاه را از دهان خارج کرده و دندان های خود را به طور عادی تمیز کنند. اما در مقابل، بهداشت دهان و دندان با براکت های لینگوال نیاز به توجه ویژه ای دارد زیرا غذا به راحتی بین سیم و اطراف دستگاه گیر می کند.

بیشتر بخوانید : هزینه ارتودنسی

-نتایج و سرعت

یکی دیگر از تفاوت های ارتودنسی لینگوال و اینویزیلاین در نتایج و سرعت درمان است. در مواردی که دندان ها دچار نامرتبی خفیفی باشند، نتایج حاصل از براکت های اینویزیلاین می تواند با لینگوال تقریبا یکسان باشد. زیرا در این وضعیت، هر دو روش به طور موثری کار می کنند تا دندان ها را به حالت مستقیم در آورند.

اما در برخی موارد، براکت های لینگوال انتخاب بهتر و مناسب تری نسبت به اینویزیلاین به شمار می روند. در حقیقت، براکت ها در اصلاح صحیح دندان هایی که بسیار کج و یا شلوغ هستند بهتر عمل می کنند. اوربایت و آندربایت نیز واکنش بهتری به براکت ها نشان می دهند.

اما براکت های لینگوال یا پشت دندانی نیز با محدودیت هایی مواجه هستند. اگر وضعیت شلوغی یا کجی دندان ها به حدی بوده که همپوشانی داشته باشند، اکثر متخصصین ارتودنسی، استفاده از ارتودنسی سنتی یا فلزی را پیشنهاد می دهند تا لینگوال. در مورد مشکلات جدی و پیچیده نیش نیز به همین منوال است. اگر دندان ها به طور غیر معمولی کوچک و یا به شکل های عجیب و غریب باشند، ممکن است نصب براکت در سمت زبان دشوار باشد.

- تعهد بیمار

براکت لینگوال دستگاهی است که در آن براکت ها مستقیما به دندان ها متصل می شوند. در واقع آنها در طول دوره درمان باید در دهان باشند. از آنجایی که هم تمیز نگه داشتن دندان ها با وجود براکت های پشت دندانی دشوارتر است، بیماران باید متعهد به بهداشت دهان و دندان باشند. بدون سلامت کلی دندان، دندان هایی که با براکت ها صاف شده اند ممکن است به دلیل بهداشت ضعیف آنها، مملو از حفره و پوسیدگی باشند.

منبع : orthodoctor