با پیشرفت‌های علم ارتودنسی در سال‌های اخیر، روز به روز بزرگسالان بیشتری برای درمان مشکلات دهان و دندان خود که از بچگی با آن دست و پنجه نرم می‌کرده‌اند اقدام می‌کنند. تفاوت‌های فاحشی بین ارتودنسی بزرگسالان و ارتودنسی کودکان و نوجوانان وجود دارد. به همین دلیل قبل از تصمیم به مراجعه به دندانپزشک برای معالجه، باید از این تفاوت‌ها آگاه شویم. در این‌ مطلب به تفاوت‌های عمده ارتودنسی در بزرگسالان و افراد نوجوان اشاره می‌کنیم:

ملاحظات مربوط به سن افراد

بیماران بزرگسال اغلب از شرایطی رنج می‌برند که در بیماران خردسال و نوجوان وجود ندارد، از قبیل عدم وجود استخوان کافی بین ریشه دندان‌ها برای تغذیه خونی مناسب، عفونت خفیف لثه‌ها و از بین رفتن استخوان حاشیه‌ای. هم‌چنین با توجه به گفته‌های مجله سلامت دهان و دندان و انجمن دندانپزشکی، در بزرگسالان استخوان‌ها سخت‌تر هستند و رشد استخوانی متوقف شده است و پیری بافت‌ها نیز باعث می‌شود که زمان بیشتری طول بکشد تا به موقعیت جدید دندان‌ها عادت کنند. این موارد را محدودیت‌های بیومکانیکی می‌نامند که می‌توانند بازچینش دندان‌ها در بزرگسالان را نسبت به بیماران جوان‌تر پیچیده‌تر سازند.

ملاحظات مربوط به تصحیح الگوی گاز زدن

یکی از عوامل اصلی که بزرگسالان را نیازمند درمان‌های ارتودنسی می‌کند، دندان‌های بی‌نظم (Malocclusion) یا الگوی گاز معیوب است. به گزارش گروه کوکیچ ارتودنسی، در یک بیمار بزرگسال مبتلا به اختلال دندانی جلو بودن دندان‌های فک بالا نسبت به دندان‌های فک پایین یا همان اوربایت، اغلب بدون خارج کردن یک یا چند دندان، جای کافی به منظور فراهم کردن فضا برای عقب بردن دندان‌ها وجود ندارد. در سنین بزرگسالی، ممکن است بیماران چند عدد از دندان‌های خود را نیز کشیده باشند که این موضوع می‌تواند مشکل اوربایت را بدتر از قبل کند. متخصصان ارتودنسی این مشکلات را مسایل قابل برگشت در طول زمان می‌نامند؛ و در این موارد سعی می‌کند بیمار بزرگسال را طوری معالجه کنند که دندان‌ها بتوانند کارایی لازم در غذا خوردن را داشته باشند و به دنبال رفع مشکل به طور کامل نیستند.

شکلات مربوط به کشیدن دندان

بسیاری از بزرگسالان که به متخصصان ارتودنسی مراجعه می‌کنند ممکن است چندین دندان خود را در سال‌های قبل کشیده باشند، که این موضوع مشکلاتی را برای متخصصان ارتودنسی ایجاد می‌کند. جای دندان‌هایی که سال‌ها قبل کشیده شده‌اند مکان‌ مناسبی برای قرار دادن دندان‌های تازه نیستند، مگر این‌که با اضافه کردن قطعه‌ای استخوان مصنوعی، شکل اولیه را به آن‌ها بازگرداند. پر کردن فضاهای خالی بین دندان‌ها و بسته نگه داشتن آن‌ها که در اثر کشیدن دندان‌ها به وجود آمده است  نیز کار دشواری است، زیرا استخوان پیر به اندازه استخوان در حال رشد به فشار عکس العمل نشان نمی‌دهد.

بیشتر بخوانید : ارتودنسی سریع

آسیب پذیری‌ها

خطر جذب دوباره ریشه دندان در بزرگسالانی که مورد معالجه ارتودنسی قرار می‌گیرند بیشتر از بیماران جوان است. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که بدن ریشه‌ی دندان را بازجذب می‌کند و این باعث می‌شود دندان بدون تکیه گاه بماند. به گفته‌ی دکتر بری مک آردل، عوامل موثر در این پدیده عبارتند از تاریخچه ارثی، عادت‌های مراقبت از دهان و دندان و نوع ریشه‌ی دندان.

اگر شما مستعد مشکل بازجذب ریشه دندان باشید و درمان، باعث ایجاد اصطکاک شده و ریشه دندان شما را تحت تاثیر قرار دهد، دندان به راحتی شل شده و بعد از مدتی می‌افتد. متخصص ارتودنسی با بررسی دقیق و مداوم دندان‌های شما می‌تواند به‌دنبال نشانه‌هایی از بازجذب ریشه دندان باشد. اما اگر این مشکل دیر کشف نشود، معمولا غیرقابل درمان است.

به گفته دکتر دوین کلر، خطر ابتلا به اختلال مفصل گیجگاهی فکی یا Temporomandibular Disorder نیز در بیماران بزرگسال نسبت به بیماران جوان بیشتر است و علائم آن ممکن است در حین انجام ارتودنسی معمولی نیز بروز کند. لازم است که ارتودنتیست به دقت احتمال خطر اختلال مفصل گیجگاهی فکی را قبل از ارایه پیشنهادهای درمانی بررسی کند.

منبع : مجله ارتودنسی دندان