در ارتودنسی متحرک همان‌طور که از نام آن مشخص است از تجهیزاتی استفاده می‌شود که بیمار باید آنها را هنگام غذا خوردن درآورد و پس از صرف غذا در جای خود بگذارد. بنابراین کارآمدی و تاثیرگذاری ارتودنسی متحرک کاملاً به همکاری و تعهد بیمار بستگی دارد. ارتودنسی با پلاک های متحرک معمولاً برای اصلاح نقص‌های جزیی دندان‌ها و فک یا پس از ارتودنسی ثابت برای حفظ نتیجه به دست آمده به کار برده می‌شود. تجهیزات فانکشنال متحرکی نیز برای اصلاح ناهنجاری‌های رشدی وجود دارد.

مزایا

ارتودنسی متحرک در مقایسه با ارتودنسی ثابت از مزایای زیر برخوردار است:

وسایل ارتودنسی در  ارتودنسی با پلاک متحرک را می‌توان هنگام مسواک زدن یا خوردن از دهان خارج کرد.

پوشش‌دهی سقف دهان منجر به افزایش انکوریج می‌شود.

تنظیم کردن ارتودنسی متحرک دندان آسان است؛ سیم را می‌توان به راحتی خم کرد و پایه آکریلیکی را می‌توان روی یونیت دندانپزشکی تراش داد یا آن را ضخیم‌تر کرد.

تجهیزات متحرک کمتر به دندان‌ها آسیب می‌زند. برای مثال تحلیل ریشه یکی از عوارض شایع ارتودنسی ثابت است که در پی‌آمد تحمیل نیروی شدید به دندان بروز می‌یابد.

پایه آکریلیکی را می‌توان ضخیم کرد تا تبدیل به صفحه‌های بایت تخت برای دندان‌های پیشین بالا یا دندان‌های عقب شود.

از تجهیزات متحرک می‌توان برای انتقال نیروها به بلوک‌های دندانی استفاده کرد.

بیشتر بخوانید : متخصص ارتودنسی کیست ؟

انواع وسایل متحرک ارتودنسی

ارتودنسی نامرئی

اگر می‌خواهید دندان‌ها را بدون جلب توجه اطرافیان ردیف و مرتب کنید، بریس نامرئی را به شما پیشنهاد می‌دهیم. ارتودنسی نامرئی دندان‌ها را بدون استفاده از سیم‌کشی‌های ثابت صاف می‌کند. در طول درمان از چندین پلاک متحرک استفاده می‌شود و نیازی نیست بیمار براکت‌ها و سیم‌های فلزی را تحمل کند. طول دوره درمان حدود 15 ماه است و بیمار در این مدت باید از چند سری پلاک استفاده کند. اکثر بیماران سری پلاک جدید را هر دو هفته یک بار دریافت می‌کنند. پلاک ارتودنسی نامرئی را می‌توان برخلاف بریس ثابت به راحتی هنگام غذا خوردن از دهان خارج کرد.

پلاک نگهدارنده

پس از اتمام دوره فعال ارتودنسی باید مدتی از پلاک نگهدارنده استفاده شود. استفاده از پلاک نگهدارنده متحرک بخشی مهمی از مراحل درمان ارتودنسی است، چون نتیجه به سختی به دست آمده را حفظ می‌کند و اگر بیمار آن را در دهان نگذارد، دندان‌ها به موقعیت اولیه برمی‌گردد و دوباره کج و نامرتب می‌شود. چند نوع پلاک نگهدارنده متحرک یا ریتینر وجود دارد که در ادامه هر یک را معرفی می‌کنیم.

پلاک نگهدارنده هالی

پلاک نگهدارنده هالی حدود دهه 1920 ابداع شد و از آن پس همواره یکی از پرکاربردترین پلاک‌های نگهدارنده بوده است. این پلاک از پلاستیک و سیمی منعطف ساخته می‌شود و برای ثابت نگه داشتن دندان‌ها یا اصلاح نقص‌های جزئی پس از ارتودنسی به کار برده می‌شود. بخش پلاستیکی را می‌توان در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف تهیه کرد تا درمان مفرح و هیجان انگیز شود

پلاک شفاف

پلاک نگهدارنده شفاف شباهت بسیاری به پلاک ارتودنسی نامرئی دارد. پلاک شفاف از پلاستیک شفاف قالب‌زده شده‌ای ساخته می‌شود که به خوبی روی دندان‌ها می‌نشیند. این نوع پلاک به دلیل نامشخص بودن طرفداران بسیاری دارد، با این حال پلاک شفاف به اندازه پلاک هالی قابل تنظیم نیست و در صورت آسیب دیدن باید تعویض شود

فضانگهدار متحرک

فضانگهدار متحرک وسیله‌ای موقتی است که در ارتودنسی کودکان کاربرد دارد. چنانچه دندان شیری زودتر از موعد بیافتد از فضانگهدار استفاده می‌شود. فضانگهدار مانع از آن می‌شود که دیگر دندان‌های شیری به سمت فضای خالی دندان افتاده حرکت کند. به بیان دیگر فضانگهدارنده جا را برای دندان دائمی حفظ می‌کند تا دندان دائمی در محل مناسب دربیاید و دندان‌ها نامرتب نشود.

منبع : https://www.orthotips.ir/