ایمپلنت دندان یکی از رایج ترین روش های جایگزینی برای دندان از دست رفته است که از 3 قسمت پایه ایمپلنت، اباتمنت و تاج دندان تشکیل شده است. ایمپلنت دیجیتال نیز یکی از روش های جدید ایمپلنت دندان است که در آن از تکنولوژی و فناوری های جدید استفاده می شود تا درمان راحت تر و سریع تر انجام شود. در حال حاضر تنها تعداد محدودی از مراکز دندانپزشکی مجهز به این تکنولوژی هستند. از جمله فناوری های به کار رفته در ایمپلنت دیجیتال به شرح زیر است:

عکسبرداری دیجیتالی

در عکسبرداری دیجیتالی دیگر نیازی به قرار دادن فیلم در دهان بیمار نیست. البته لازم به ذکر است که این روش برای همه افراد مناسب نیست و در برخی مواقع نیاز به عکسبرداری از دندان به روش های سنتی است.

دوربین داخل دهانی

دندانپزشک به کمک دوربین داخل دهانی، وضعیت همه دندان ها را به راحتی و با جزئیات می بیند. این دوربین یک لامپ کوچک دارد که تصاویر بسیار واضح و بزرگی از لثه و نما بیرونی دندانها ارائه می دهد. با دوربین داخل دهانی امکان گرفتن عکس یا فیلم از دهان بیمار وجود دارد. این روش برای تشخیص پوسیدگی های دندانی، پلاک های دندانی، بیماری های لثه، شکستگی دندان ها و ... بسیار مناسب است.

قالب گیری دیجیتالی

در انجام ایمپلنت دندان به روش سنتی، قالب گیری با خمیر دندانپزشکی انجام می شود که ممکن است برای برخی افراد بو و طعمی نامطبوع داشته باشد و باعث حالت تهوع آنها شود. اما در روش دیجیتالی، این قالبگیری به روش دیجیتالی انجام می شود که در آن دیگر نیازی به خمیر دندانپزشکی نیست و تنها به کمک دستگاهی دیجیتالی از دهان و دندان شما اسکن گرفته می شود.

مدل سازی سه بعدی کامپیوتری

برای کاشت ایمپلنت دیجیتال از راهنمای جراحی دیجیتالی استفاده می شود. به این ترتیب که مدل سازی سه بعدی کامپیوتری، وضعیت استخوان و عصب در محل کاشت را مشخص می کند. با این اطلاعات، جراح اطلاعات دقیقی دارد و جراحی با حداقل برش انجام می شود. مسلما هر چه برش کمتر باشد، طول دوره نقاهت پس از کاشت ایمپلنت نیز کوتاه تر خواهد بود و بیمار درد کمتری را احساس خواهد کرد.

تکنولوژی CAD/CAM

عبارت CAD/CAM به معنای طراحی ساخت به کمک کامپیوتر است که به کمک این تکنولوژی ایمپلنت دندان با سرعت و دقت بیشتری انجام می شود. بلافاصله و یا چندماه پس از کاشت پیچ ایمپلنت در استخوان فک بیمار، اباتمنت و روکش بر روی ایمپلنت نصب می شود. در تکنولوژی CAD/CAM، تصاویر به صورت داده های دیجیتالی ذخیره می شوند و به دستگاه مربوطه ارسال می شوند. در کامپیوتر به کمک نرم افزار مخصوص طراحی سه بعدی، ترمیم متناسب با شرایط ایمپلنت طراحی می شود. مدل نهایی به دستگاه تراش دیجیتالی فرستاده شده و روکش آماده می شود. کل این فرآیند به جای دو هفته در روش سنتی، تنها یک روز طول می کشد.